به گزارش رخداد شمال ، استفاده از وسائل دیجیتال هم به‌صورت فعال و تعاملی مثل رایانه‌ها ، بازی‌های رایانه‌ای ، گوشی‌های هوشمند و تبلت و هم منفعل و غیرتعاملی مثل تلویزیون در کودکان در حال افزایش است. طبق تحقیقات انجام‌شده استفاده افراطی از وسایل دیجیتال در سنین خردسالی که مغز با سرعت زیادی در حال رشد است و حالت پلاستیکی و منعطف دارد ، می‌تواند تأثیرات شگرفی بر رشد شناختی ، اجتماعی ، هیجانی و رفتارهای مرتبط با سلامت داشته باشد.

در این گزارش به آثار و نتایج استفاده کودکان از وسائل دیجیتال و فناوری اطلاعات می‌پردازیم:

گارمی و همکاران (۲۰۱۴): با گذراندن بیش از دو ساعت پای تلویزیون (و سایر وسائل دیجیتالی مثل گوشی و تبلت) می‌توان اضافه وزن را پیش‌بینی کرد.

نوتینن و همکاران (۲۰۱۳): استفاده از رایانه و تماشای تلویزیون به‌طور معناداری سبب کاهش مدت خواب و بدخواب شدن کودکان می‌شود.

برکمن و همکاران (۲۰۱۶): کودکانی که در اتاق خوابشان تلویزیون دارند ، به‌طور معناداری مشکلات خواب مانند کابوس و راه‌رفتن در خواب را تجربه می‌کنند و خوابشان کیفیت کمتری دارد.

بورقسه و همکاران (۲۰۱۵): کودکانی که روزانه ۴ ساعت تلویزیون نگاه می‌کردند به‌مراتب عادات غذایی نامناسب‌تر و فعالیت بدنی کمتری داشتند.

صفاران همدانی و همکاران (۱۳۹۲): بازی‌های رایانه‌ای بر سلامت روان و عملکرد تحصیلی کودکان تأثیر مخربی دارد.

پارکس و همکاران (۲۰۱۳): بین استفاده افراطی از وسایل دیجیتال با مشکلات سلوک همبستگی قوی وجود دارد.

راس و همکاران (۲۰۰۹): طول مدت تماشای دستگاه‌های دیجیتالی با افزایش وزن و چاقی ، مشکلات بهداشت دهان ، مشکلات اجتماعی هیجانی و نگرانی درباره عزت نفس همراه بود.

انصاری و کرسنو (۲۰۱۶): در کودکانی که بیشتر تلویزیون دیده بودند علائم بیش‌فعالی بیشتر مشاهده شد و این رابطه در دختران ، فرزندان خانواده‌های با وضعیت اقتصادی و اجتماعی پایین و آنهایی که والدینشان سلامت روانی کمتری داشتند ، شدت بیشتری داشت.

چونچیا و پروکسانانوندا (۲۰۰۸): تأخیر رشد زبان توسط مدت زمان تماشای تلویزیون (دستگاه‌های دیجیتالی) ، سن شروع تماشا ، رابطه والد و کودک در مدت زمان تماشا و تماشای بیش از دو ساعت در روز قابل پیش‌بینی بود.

یوسف و همکاران (۲۰۱۴): مواجهه افراطی با تلویزیون و بازی کامپیوتری با افزایش مشکلات توجه و مشکلات رفتاری برونی‌سازی همراه است.

زیمرمن و همکاران (۲۰۰۷): تماشای تلویزیون (دستگاه‌های دیجیتالی) در سنین ۸ تا ۱۶ ماهگی با ضعف در رشد زبان همراه بود.

بار و همکاران (۲۰۱۰): مواجهه افراطی با برنامه‌های تلویزیون بزرگسالان در خردسالی با ضعف و در کارکردهای اجرایی در ۴سالگی همراه است.

پوراعتماد و همکاران (۱۳۹۷): استفاده افراطی از وسایل دیجیتال با افزایش احتمال خطر ابتلا به اضافه وزن و چاقی ، تغییر در عادات غذایی و الگوی خواب ، تغییرات ساختاری در مغز ، تأخیرهای حرکتی و زبانی ، ضعف در دامنه واژگان و هوش کلامی همراه است.

با توجه به مضرات استفاده افراطی از وسایل دیجیتال (گوشی ، تلویزیون ، تبلت و…) به والدین توصیه می‌شود علاوه بر مدیریت و نظارت بر استفاده خردسالان از وسایل دیجیتال ، رابطه عاطفی و ارتباطی بین خود و کودکشان را تقویت کنند و با افزایش دانش و شناخت خود در رابطه با ویژگی‌های کودک و علاقمندی‌های وی با کودک تعامل فعال برقرار نمایند ، زیرا استفاده افراطی از وسایل دیجیتال سبب می‌شود کودک از ارتباط با محیط و اطرافیان غافل شود و برقراری ارتباط معمولاً برای وی به چالش تبدیل شود.

به‌طور کلی ، برای کاهش آسیب‌های استفاده افراطی از وسایل دیجیتال و کمک به ارتقای سلامتی کودکان راهبردهایی مانند مدیریت استفاده از وسایل دیجیتال در منزل و به حداقل رساندن مدت زمان استفاده از آنها ، ایجاد سبک زندگی سرشار از تعامل انسانی ، تقویت باندهای عاطفی بین مادر یا مراقب با کودک و به‌طور کلی غنی‌سازی محیط با محرک‌های اجتماعی ، شناختی ، هیجانی و رفتاری توصیه می‌شود.