به گزارش رخداد شمال ؛ شایسته است ترویج و تبلیغ رویدادهای ایام الله دهه فجر ۴۰سال قبل را برای کودکان و نوجوانان امروزی تا راهی باشد جهت زنده کردن آن وقایع ، رشادتها وشهادتها که بدانند قدر این انقلاب را و گرامی بدارند ریخته شدن خون صدها که نه هزاران هزار شهید گلگون کفن و ارج نهند مقام شهدای زنده انقلاب را که با نثار اعضای بدن خود جان باخته اند و جانباز معرفی گشته اند.

آری سزاوار است آن جانفشانی ها ، ایثارگری ها ، شهامت ها و شجاعت ها به طروقی بیان شود برای همه چه  آن نوجوان روشندلی که با دل و جان مایل است بداند که چه ها گذشت و چگونه گذشت تا امروز ما زیر سایه درخت تنومند انقلاب در آسایش و آرامش بسر بریم و چه آن کوردل و عصیانگری که به یاد فراموشی سپرده همه آنچرا که دید و لمس کرد و اکنون با دستهای پلید خود تیشه به ریشه این انقلاب سرخ می زند باید گفت .

باید گفت برای آن دخترکی که نا خواسته و نا دانسته دل به شیاطین زمان سپرد و گوهر عفت خود را در معرض  دید عفریتهای پلید که گرگند در لباس میش قرار داد.

باید گفت برای آن پسر جوان غیوری که نگهدار این انقلاب خونین است تا بداند که چه گذشت در آن زمان تا الگوی خود نسازد و تشکیل گروههای کزایی می دهند و پژمرده می کنند روح گلهای باغ اسلام را و می خشکانند ریشه درخت تنومند انقلاب اسلامی ایران را با افکار و رفتار پلید و زشت خود باید فریاد زد آهای تویی که نام مقدس اسلام و مسلمانی را به خود نسبت می دهی چرا؟آخر چرا نمی دانی قدر این دین و این انقلاب را ؟ چرا فراموش کرده ای خونهایی که برای به ثمر رسانیدن اسلام و انقلاب بر زمین ظلم وجور جاری شد؟در همه شماها رگه هایی از معنویت است جنس وجود شما از لبو ،شلقم و شکلات نیست .بگردید و وجود حقیقی خود را که گوهر فطرت است پیدا کنید هست بی تردید در همه شما هست ممکن است گرد و خاک گرفته باشد ممکن است دوده هایی که از کنده جهالت بر می خیزد به سیاهی اش کشانده باشد ممکن است در زیر لایه هایی از غبار نسیان و عصیان مدفون شده باشد ممکن است لغزش و گناه آلوده اش کرده باشد اما هست؛ بی تردید است و باید بدانی این انقلاب ما خود به خود به اینجا نرسیده است.

کجا رفت آن شکنجه ها و تبعید ها ، کجا رفت آن جانبازی ها و ایثارگری ها که دربه ثمر رسانیدن این انقلاب خون ها ریخته شده ، شکنجه ها تحمل شده، چه بسیار کودکانی که تا چشم گشودن پدر بر سر خود ندیدند چه بسیار نو عروسانی که تا رفتند طعم خوش زندگی را بچشند همسرشان را از دست دادند چه بسیارتر پدران و مادرانی که با زجر بسیار فرزندان خود را بزرگ کرده اند در راه این انقلاب فدا کردند ، چه بسیار و بسیار انسان هایی که عزیزان خود را در این راه از دست داده اند و تا کنون در سوق حجران آنان نشسته اند.

گمان می کنید آنها از ما و شما چه می خواهندآنها می خواهند قدر خون عزیزانشان و قدر این انقلاب سرخ را هر چه بیشتر بدانیم و نگذاریم که دست هر آلوده ای آن را آلوده کند و به تدریج از بین ببرد .

آری باید گفت جهانیان؛ ما ملت ایران قدر همه آن شهادت ها و رشادت ها و آن ایثارگری ها و جانبازی ها را می دانیم و ارج می نهیم به این انقلاب اسلامی وهر گز فراموش نمی کنیم امام خودرا ، رهبر عزیزمان را که با تحمل سختی های بسیار چون کوه استوار ایستاد و مقاومت کرد  و سپهر ملت ایران شد تا آنها را آزاد کند تا ملت ایران اسلامی را از بند اسارت هر بیگانه ای رها سازد.چگونه از صفحه ذهن ها پاک می شود آن جانفشانی ها آن ترورهای دسته جمعی آن شکنجه های طاقت فرسا که بسیار مردان و زنان نحیف که زیر بار این شکنجه ها جان باختند.

چگونه از یاد می رود ایثارگری آن نوجوان ۱۳ ساله ای که نارنجک به کمر بست خود را به زیر تانک بعث انداخت وشربت لعل شهادت را نوشید و امام امت او را رهبر ملت معرفی کرد چگونه از یاد می رود .