به گزارش رخداد شمال ؛ دکتر طالبعلی پورشریعه مشاور رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در خصوص ضرورت توجه دولت به اولویت برنامه ریزی اجتماعی به چگونگی این فرایند عنوان کرد؛

اهداف و چالش های برنامه ریزی اجتماعی

برنامه ریزی اجتماعی فرآیند شناسایی و تجزیه و تحلیل مشکلات و نیازهای اجتماعی، تدوین و اجرای راهبردها و سیاست ها برای رفع آن مشکلات و نیازها و ارزیابیِ اثربخشی آنهاست.

این ابزار کلیدی برای دولت‌ها، سازمان‌ها و جوامع جهت دستیابی به اهداف خود و بهبود رفاه اعضای جامعه است.

اهداف برنامه ریزی اجتماعی چند وجهی است و شامل اهداف اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، سیاسی و فرهنگی می شود. برنامه‌ریزی اجتماعی مؤثر مستلزم درک کامل پیچیدگی‌ها و وابستگی‌های متقابل این اهداف، و همچنین توانایی جهت‌یابی و رسیدگی به چالش‌ها و مبادلاتی است که در فرآیند برنامه‌ریزی به وجود می‌آیند.

اهداف و چالش های مرتبط با برنامه ریزی اجتماعی را بررسی خواهیم کرد. ما در مورد چگونگی استفاده از برنامه ریزی اجتماعی جهت دستیابی به اهداف اقتصادی مانند افزایش رشد اقتصادی، کاهش بیکاری، بهبود توزیع درآمد و ارتقای کارایی اقتصادی بحث خواهیم کرد.
برنامه ریزی اجتماعی چیست؟
چگونه می توان از برنامه ریزی اجتماعی جهت دستیابی به اهداف اجتماعی همچون: افزایش رفاه اجتماعی، کاهش فقر و نابرابری، بهبود نتایج آموزش و بهداشت و تأمین مسکن مناسب استفاده کرد.

اهداف اقتصادی برنامه ریزی اجتماعی

برنامه ریزی اجتماعی همه چیز در مورد بهبود زندگی مردم و جوامع از طریق رفع نیازهای اجتماعی و اقتصادی آنهاست. وقتی صحبت از اهداف اقتصادی می شود، برنامه ریزی اجتماعی چندین هدف کلیدی در ذهن دارد.

اولاً، برنامه ریزی اجتماعی با هدف افزایش رشد اقتصادی است. این موضوع مهم است زیرا وقتی اقتصاد رشد می کند، فرصت های شغلیِ بیشتری وجود دارد و استانداردهای زندگی مردم می تواند بهبود یابد.

استراتژی‌های برنامه‌ریزی اجتماعی می‌توانند مشوقِ ایجاد محیط هایی در عرصه نوآوری، سرمایه‌گذاری و کارآفرینی می شود و متعاقباً می‌تواند منجر به رشد اقتصادی گردد.

یکی دیگر از اهداف مهم برنامه ریزی اجتماعی کاهش بیکاری است. این امر می تواند با ترویج ایجاد شغل و ارائه فرصت های آموزشی و پژوهشی جهت کمک به افراد جامعه باهدف کسب مهارت های مورد نیاز برای استخدام به دست آید. برنامه هایی مانند اشتغال عمومی و حمایت هدفمند از گروه های محروم نیز می توانند به کاهش بیکاری کمک کنند.

برنامه ریزی اجتماعی همچنین برای بهبود توزیع درآمد تلاش می کند. در بسیاری از جوامع، شکاف زیادی بین طبقات فقیر و غنی وجود دارد و برنامه ریزی اجتماعی می تواند به رفع این موضوع کمک کند.

استراتژی‌هایی مانند سیاست‌های مالیاتی تصاعدی، سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش، و شبکه‌های امنیت اجتماعی برای گروه‌های آسیب‌پذیر می‌توانند به ایجاد توزیع عادلانه‌تر درآمدها کمک کنند.

در نهایت، هدف برنامه ریزی اجتماعی ارتقای کارایی اقتصادی از طریق شناسایی و پرداختن به ناکارآمدی ها در اقتصاد است. این امر می تواند از طریق سرمایه گذاری در زیرساخت ها، ترویج رقابت و بهبود محیط نظارتی محقق شود.

با انجام این کار، برنامه ریزی اجتماعی می تواند به ایجاد یک اقتصاد پویاتر و کارآمدتر که در بلندمدت پایدار باشد کمک کند.

البته دستیابی به این اهداف اقتصادی همیشه آسان نیست و می‌تواند تحت تأثیر چالش‌های مختلفی مانند منابع محدود، منافع متضاد و عوامل خارجی مانند شرایط اقتصاد جهانی قرار گیرد.

با این حال، با تلاش برای دستیابی به این اهداف، برنامه ریزی اجتماعی می تواند به رشد اقتصادی پایدار، کاهش فقر و نابرابری و در نهایت بهبود رفاه افراد و جوامع کمک کند.

اهداف اجتماعی برنامه ریزی اجتماعی

برنامه ریزی اجتماعی، همه چیز در مورد بهبود زندگیِ جوامع از طریق رفع نیازهای اجتماعی آنهاست. وقتی صحبت از اهداف اجتماعی می شود، برنامه ریزی اجتماعی چندین هدف کلیدی در ذهن دارد.

اهداف کلیدی برنامه ریزی اجتماعی

اولاً، هدف برنامه ریزی اجتماعی افزایش رفاه اجتماعی است. این امر می تواند با سرمایه گذاری در زیرساخت های اجتماعی و گسترش دسترسی به خدمات ضروری همچون: مراقبت های بهداشتی، آموزشی و تأمین اجتماعی محقق گردد. سیاست هایی که حمایت و شمول اجتماعی را ارتقا می دهند نیز می توانند به بهبود رفاه اجتماعی کمک کنند.

یکی دیگر از اهداف مهم برنامه ریزی اجتماعی کاهش فقر و نابرابری است. این امر می تواند با اجرای برنامه های هدفمندی که از گروه های آسیب پذیر حمایت می کند، افزایش دسترسی به آموزش و پرورش و ارتقای رشد اقتصادی محقق شود. با پرداختن به فقر و نابرابری، برنامه ریزی اجتماعی می تواند به ایجاد جوامع عادلانه تر و فراگیرتر کمک کند.

هدف برنامه ریزی اجتماعی همچنین بهبود نتایج آموزش و سلامت است. این امر می تواند با سرمایه گذاری در زیرساخت های آموزشی و مراقبت های بهداشتی، گسترش دسترسی به این خدمات و ترویج رفتارهای سالم محقق گردد.

آموزش و سلامت مؤلفه های حیاتیِ رفاه اجتماعی هستند و برنامه ریزی اجتماعی می تواند به اطمینان از دسترسیِ افراد به این خدماتِ ضروری کمک کند.

در نهایت، برنامه ریزی اجتماعی با هدف تأمین مسکن مناسب است. مسکن یک نیاز اساسی انسان است و برنامه ریزی اجتماعی می تواند به اطمینان از دسترسی افراد و خانواده ها به مسکنِ مقرون به صرفه و پایدار کمک کند. با فراهم شدنِ دسترسی به مسکن مناسب، برنامه ریزی اجتماعی می تواند به بهبود رفاه جوامع کمک کند.

برنامه ریزی اجتماعی فرآیند پیچیده ای است که برنامه ریزان را ملزم به شناسایی و رسیدگی به مسائل اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، سیاسی و فرهنگی می کند. با این حال، چالش‌های متعددی ممکن است در طول این فرآیند ایجاد شود که می‌تواند اثربخشیِ آن را محدود نماید.

دکتر طالبعلی پورشریعه؛

مشاور رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی